جهادگر مخلص #شهید_امیدعلی_آذرشب بتاریخ ۱۳۳۱/۱/۱ در شهر ترکمانچای در خانواده ای فقیر و مذهبی دیده بجهان گشود.
پدرش علی، کارگری زحمتکش و ساده بود که با عرق جبین، روزی خانواده را از راه حلال بدست میآورد، ولی در سال ۱۳۴۶ به رحمت ایزدی رفت و امیدعلی در اوج جوانی بار مسلولیتش زیاد شد.
مادرش بهار نام داشت و بعد از فوت همسرش مسولیت خانواده بر دوش این شیرزن بود که مجدانه در تعلیم و تربیت فرزندانش تلاش میکرد که ایشان هم در سال ۱۳۵۶ دار فانی را وداع گفت و بار مسولیت امیدعلی سنگین تر شد.
امیدعلی بخاطر نیاز خانواده نتوانست بیش از چهارم ابتدایی درس بخواند و با سن کمی که داشت شروع بکار کرد. وقتی ۲۵ سالش بود، مادرش را هم از دست داده بود در دیار غربت بکار مشغول بود.
این وقایع، مصادف بود با بالا گرفتن اعتراضات مردمی برعلیه بی عدالتی ها و جور و ستم دولت شاه.
امیدعلی هم مثل سایر مردم در این تظاهرات شرکت میکرد و دوشادوش مردم ستم دیده، ندای استقلال و آزادی در زیر لوای اسلام سر میداد.
با پیروزی این حرکت مردم، امیدعلی وارد جهاد شد و چون از کودکی در فقر بزرگ شده بود و دردآشنا بود خیلی زود مسیر خود که همانا کمک و یاری رساندن به اقشار ضعیف و ستم کشیده بود را یافت و در این راه مخلطانه تلاش میکرد تا مرهمی بر زخم های مستضعفین باشد.
سال ۵۹ امیدعلی به امر پیامبر اسلام (ص) لبیک گفت و تشکیل خانواده داد که ثمره ان پیوند یک پسر بود.
تلاش امیدعلی بیشتر شده بود چون مهارتش در رانندگی ماشین های سنگین بود در راهسازی به روستاهای دور فعالیت شبانه و روزی میکرد.
در مهرماه ۱۳۶۱ برادر کوچک اش ، جمشید آذرشب در عملیات رمضان در منظقه شلمچه مفقود الاثر شد.
و این غمی بود افزون بر غمهای قبلی اش. ولی این باعث نشد تا ساعتی ارام گیرد.
در چند نوبت، خودش را به جبهه رسانده بود و آنجا هم برای رزمندگان جان پناه میساخت.
بالاخره این جهادگر خستگی ناپذیر در عملیات #والفجر_یک شرکت کرد و در بیست و یکم اردیبهشت ۱۳۶۲ بر اثر اصابت ترکش خمپاره آسمانی شد.
پیکر پاک خسته این جهادگر واقعی، بعد از سالها تلاش بی وقفه برای مردم ستم کشیده در مراسم باشکوهی روی دستان مردم قدرشناس ترکمانچای تشییع شد و در گلزار شهدا آرام گرفت.
روحش قرین رحمت الهی و راهش پررهرو باد
تاریخ تولد ۱۳۳۱/۱/۱
تاریخ شهادت ۱۳۶۲/۲/۲۱
#والفجر_یک_شرهانی
محل دفن گلزار شهدای ترکمانچای