یاران عاشقصیاد اسدی

جنگ تحمیلی-شهری-بسیجی -> جنگ تحمیلی-شهری-بسیجی-کارگر -> جنگ تحمیلی-شهری-بسیجی-کارگر-مجرد -> صیاد اسدی

صیاد اسدی

زندگی نامه

خاطرات

وصیت نامه

تا کی دل من چشم به در داشته باشد؟

ای کاش کسی از تو خبر داشته باشد

آن باد که آغشته به بوی نفس توست

از کوچه ما کاش گذر داشته باشد . . .

بسیجی دلاور #شهید_صیاد_اسدی بتاریخ ۱۳۴۳/۵/۶ در روستای برنجق از توابع میانه در یک خانواده دیندار و متدین دیده بجهان گشود.

پدرش اسدالله و کارش کشاورزی بود و مادرش عالیه نام داشت.

صیاد تا پنجم ابتدایی توانست درس بخواند و مانند سایر جوانان که امکان ادامه درس در روستا نبود کتابها را کنار گذاشت و مشغول زراعت شد.

کشاورزی در روستا هم کفاف هزینه خانواده را نمیداد بالاجبار در میانه ساکن شدند و صیاد و مدرش مشغول کارگری شدند و با عرق پیشانی روزی خود را در میآوردند.

وقتی صدام و حامیانش در طبل جنگ علیه ایران نواختند غیرت جوان آذری در خونهای صیاد هم بجوش آمد و نمیتواتست این تجاوز آشکار را تحمل کند ، اجازه عزیمت به جبهه را از خانواده گرفت هرچند مادرش آرزوی دامادیش را داشت ولی دفع شر دشمن را واجب تر از رزق روزی هم میدانست.

صیاد داوطلبانه از طریق بسیج عازم پادگان لشکر ۳۱ عاشورا در دزفول شد و بین جوانان باغیرت و با ایمان این لشکر خط شکن جای گرفت و دوره های آموزشی را پشت سر گذاشت.

برای رویارویی با دشمن قدار لحظه شماری میکرد. وقتی بشهر دزفول میآمد تلفنی با خانواده صحبت میکرد و از پدرش برای اینکه دست تنهایش گذاشته بود عذرخواهی میکرد و قول پیروزی رزمندگان را به خانواده میداد.

و دورا دور دستان زحمتکش مادرش را میبوسید و برایش دعا میکرد و از اینکه چنین پسری را برای اسلام بزرگ کرده تشکر و قدردانی میکرد.

صیاد همراه همرزمانش در عملیات والفجر یک شرکت کرد و دلاورمردانه جنگیدند و به جهانیان ثابت کردند جوانان ایرانی سر میدهند و سرزمین نمیدهند در تاریخ بیست و چهارم اردیبهشت سال ۶۲ براثر اصابت ترکش خمپاره آسمانی شد ولی بعلت عقب نشینی تاکتیکی پیکر پاکش در میان رزم ماند و تاکنون پیدا نشده و سندی شد برای پایمردی مردان بی ادعا وطنمان تا جهانیان بدانند ایران مهد دلیران بی نام نشان هست.

راهش، که در هر عصری برای رسیدن به اوج کمال بهترین راههاست، پررهرو باد

تاریخ تولد ۱۳۴۳/۵/۶

تاریخ شهادت ۱۳۶۲/۲/۲۴

#والفجر_یک

یادبود در مزار شهدای میانه

#وصیتنامه_صیاد_اسدی

(قسمت اول وصیتنامه در دسترس نبود)

...مادر زجر کشیده ام بخاطر آن همه زحمتی که برایم کشیده ای تشکر میکنم خدا از تو راضی باشد.

مادر جان، نمی توانم تو را از گریه کردن منع کنم. چرا که میدانم به این امر قادر نیستی. زیرا چگونه بزرگ شدنم را فقط تو یاد داری من چقد ستم دیده بزرگ شده ام. میدانم که دلت بیش از همه برایم میسوزد.

باری مادرم، از تو زجر دیده میخواهم که مرا ببخشی. چون حق مادری و پسری را نتوانستم، ادا کنم.

میدانم که شما هم مرا دوست دارید و میخواهی باهم باشیم ولی بدانید که همیشه دلم پیش شماست.

پدر و برادران عزیزم و خواهران گرامی که شریک زندگی من هستید. بدانید که خون من رنگین تر از خون دیگران نیست. امروز انقلاب اسلامی ما برای تداوم احتیاج به خون دارد.

مادر مبادا دلبستگی بمن، شما را از یاد خداوند غافل کند. هر وقتی به فکر من می افتید. به یاد بیاورید کربلای حسین (ع) و حضرت زینب کبری(س) را که برای جلب رضای خدا چگونه صبر و مقاومت کردند.

بدانید که همه مظاهر عالم. فانی است و شما به حال آنانکه زندگیشان برای راه خداست و مرگشان در راه خدا هست به حال آنانکه غیر از راه خدا راهی ندارند.

خدایا من راضی هستم به رضای تو خدایا مرا جزو کشته شدگان در راه حق قرار بده.

پدر و مادر فقط جهاد در راه دین بنمایید و مکتبی را انتخاب کنید که رهایبخش مستضعفین باشد.

همیشه در هر کجا که هستید خدا را از یاد نبرید و مخصوصا برای پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی به رهبری امام امت. که همانا آخرین کلام این است که وقتی میخواهید مرا دفن کنید پدر جان از ته دل بخواهید که قربانی تو را خداوند قبول کند.

والسلام صیاد اسدی

شهیدان مشابه