یاران عاشقمیرنظام چاوشی

جنگ تحمیلی-کندوان-سپاهی -> جنگ تحمیلی-کندوان-سپاهی-رسمی -> جنگ تحمیلی-کندوان-سپاهی-رسمی-مجرد -> میرنظام چاوشی

میرنظام چاوشی

زندگی نامه

خاطرات

وصیت نامه

اسدار رشید اسلام #شهید_میر_نظام_چاوشی بتاریخ دهم فروردین ماه ۱۳۴۱ در کندوان میانه دیده بجهان گشود

پدرش میرنقی و مادرش راضیه نام داشت

پدرش روحانی و از عالمای بنام و زاهد دوران خود در منطقه بود. میرنظام هم در دامن این خانواده مذهبی پرورش یافته بود.

بعد از اتمام دبیرستان و اخذ دیپلم وارد سپاه پاسداران شد و بعنوان عضو رسمی مشغول به خدمت شد. و در چندین نوبت به جبهه اعزام و زخمی هم شده بود در آخرین مجروحیت، هنوز زخمهایش بخوبی التیام نیافته بود که باز عازم صحنه نبرد شد.

اینبار عملیات بزرگی در پیش رو بود و میرنظام با جدیت تمام در ساماندهی گردان حبیب بن مظاهر شب و روز تلاش میکند و یک گردان آماده عملیات تحویل ورمزیاری میدهد، که بنا بدستور فرماندهی لشکر نام گردان به گردان علی اکبر(ع) تغییر میکند و شهید چاوشی باز مجدانه دوشادوش شهید ورمزیاری و شهید اباذری برای تکمیل و آماده سازی گردان نهایت تلاش را میکند.

همین تمرینها و آموزش ها و رزم های شبانه در روز عملیات خیلی کمکشان میکند که با آنهمه تجهیزات در شب عملیات براحتی حدود ۴۰ کیلومتر پیاده روی میکنند.

میرنظام شبها به شناسایی منطقه میرفت و روزها در کنار رزمنده ها آموزشهای لازم را طی میکرد. خستگی براش مفهومی نداشت.

عملیات شروع شد و به اهداف تعیین شده، رسیدند ولی این ۴ گردان در معاصره دشمن گیر افتادند و رساندن نیرو امکان پذیر نبود.

وقتی ورمزیاری فرمانده گردان، پشت بیسیم از فرمانده خود کسب تکلیف میکند. از آنسوی بیسیم دستور میرسد حسین وار باید بجنگیدید..... حجت بر همه تمام شد. لشکریان حق جانانه روی دشمن آتش گشودن و تا آخرین تیر خود مقابل دشمن ایستادند.

میرنظام هم جزو همین گردان بود و با و جان و دل به مصاف دشمن رفت و تا جان داشت یک قدم هم عقب ننشست و سرانجام در پنجم و بروایتی هشتم‌ اسفند ۱۳۶۲ به دیدار معبود خود شتافت.

پیکر پاکش در کنار دیگر شهدا در آن دیار ماند و جاویدالاثر شد.

روحش شاد و راهش پررهرو

تاریخ تولد ۱۳۴۱/۱/۱۰

تاریخ شهادت ۱۳۶۲/۱۲/۸

#جزایر_مجنون

#جاوید_اثر

#کانال_شهدای_میانه

#وصیتنامه_شهید_میرنظام_چاوشی

بسم الله الرحمن الرحیم

«ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون»

آنانکه در راه خدا کشته می شوند مرده مپندارید بلکه آنان زنده اند و نزد خدایشان روزی می خورند.

انا لله وانا الیه راجعون ، ما همه از خداییم و بسوی او باز می گردیم.

پدر و مادر عزیزم :

خیلی دوستتان دارم و لکن خدا و اسلام را بیش از شما دوست دارم. اگر من شهید شدم مصرّانه از شما میخواهم که برایم گریه نکنید و شاد باشید که شما فرزندی را در راه اسلام و خدا قربانی دادید، همانند دیگر سربازان اسلام در زمان پیغمبر(ص) و یا حسین ابن علی(ع) چنانچه خون ما رنگین تر از آنان نیست.

مادرم هرگونه افسردگی و ناراحتی شما مطمئنا باعث عذاب روحم می شود، خوشحال و امیدوار باش،

مادر و پدر امیدوارم مرا از طرف خودتان ببخشید چون بی خبر آمده ام و پسر خوبی برای شما نبوده ام.

پدرو مادر عزیز : برادران عزیزم را آنطور که من آرزو داشتم و دارم بزرگ کنید و وقتی بزرگ شدند بدانند در زمان انقلاب برادرشان همراه سربازان اسلام با کفار مبارزه کرد و شهید شد باشد که هم راه مرا که چون راه حق است ادامه دهند.

پدر و مادر و برادران و خواهران عزیزم امیدوارم که برای از دست دادن من غصه و افسوس نخورید که شهادت حد نهایی و تکامل یک انسان است. مادر جان حال وقت آن رسیده که رسالت زینب وار خود را نشان دهید. امیدوارم هیچ وقت به من ناکام نگوئی چون در شهادت کام گرفتم که بهترین نعمتهاست.

برادر بزرگم در دنیا به هیچ چیز دل نبستم و نخواهم بست اگر زنده ماندم همیشه یک راه را انتخاب خواهم کرد و همچنانکه انتخاب کرده ام و آن یک راه ، راه الله ، شهادت ، ایمان ، یکتا پرستی است.

پدر و مادر و خواهران و برادران: امکان دارد اتفاقی واقع شود که #جنازه_من_به_شما_نرسد آنگاه بیاد شهدای کربلا بیفتید و ناراحت نشوید و هر وقت دلتان گرفت به قبرستان شهدای میانه یا بهشت زهرا بروید و به مزار این همه شهید بنگريد آنوقت درد خود را فراموش خواهید کرد.

بزرگترین وصیت من به بازماندگانم خصوصا برادران عزیزم توجه کردن به دستورات خداست و سعی کنید به دستورات خدا و در راه خدا زندگی کنید و راه امام که همان راه انبیا است ادامه و دست از دامن امام برندارید و پدرجان که دیگر پیش جدمان امام حسین(ع) سرشكسته نیستیم چون پسرت راهی را رفت که آنها رفته اند.

از خدا می خواهم که ظهور امام زمان(عج) را سریعتر گرداند و بر سلامتی نایبش امام خمینی بیفزاید.

در پایان خداحافظی با شما و تمام افراد خانواده آخرین پیام من به شما ایناست که هیچ وقت راهی جز راه الله – ایمان – شهادت و خدا گونه شدن نپذیريد اگر حتی تحمیلی باشد چون دنیا زودگذر است و بی وفا.

به خواهرانم و مادرم و برادرانم توصیه می کنم که بعد از شهادتم گریه نکنند چون این راه را آگاهانه طی کرده ام بهتر از این راه، راهی در پیش نیست و به تمام دوستانم خصوصا فرهنگ و هلال و جهان بگوئید تا زمانی که زنده اند با کفر مبارزه کنند و راه امام را ادامه دهند ، اگر شهید شدم در قبرستان نزد بابا بزرگ میر سلیمان دفن کنید.

والسلام علی من التبع الهدی

وصیتنامه اینجانب میر نظام چاوشی به پدر و مادرم و برادران و خواهران گرامی در مورخه ۱۳۶۰/۹/۳

@shohdayemiyaneh

شهیدان مشابه

میرنظام چاوشی

‹ ›

موضوع :
متن :
سوال امنیتی : = +