یاران عاشقمحمود رضوی

جنگ تحمیلی-بخش مرکزی و شهری -> جنگ تحمیلی-شهری-طلبه -> جنگ تحمیلی-شهری-طلبه-مجرد -> محمود رضوی

محمود رضوی

زندگی نامه

خاطرات

وصیت نامه

کجاست مرد دلیری که نیل بشکافد

حجاب توطئه را با دلیل بشکافد

همان که فاتح نیل ونهنگ اروند است

همان که بر سر پیمان عشق پابند است

طلبه بسیجی شهید #محمود_رضوی بتاریخ هشتم دیماه ۱۳۴۶ در شهر میانه درخانواده ای اهل علم و تقوی دیده به جهان گشود.

نام پدر بزرگوارش حاج میرزاعلی رضوی(ره) روحانی سرشناس شهر بود که عمر با برکتش را برای برپایی دین محمد رسول الله صرف کرد.

مادر این شهید گرامی خانم اختر آقایی نام داشت و در راه دین و وطن فرزندان رشیدی تربیت کرد.

محمود دوران کودکی در سایه تعلیم و تربیت پدر گرانقدرش همراه با عشق به خاندان نبوت و امامت گذشت. از دوران کودکی ادب و کمالات انسانی در رفتارش متجلی بود.

از ۱۳ سالگی به نماز و روزه که از ارکان دین بودند اهتمام ویژه داشت.

جنگ تحمیلی‌جوانانی چون او را زودتر از همسالانش بزرگ کرد. برادرِ محمود عزیز یک سال قبل از ایشان شهید شده بود. شهادت برادرش محمد، اراده او را برای ادامه راه در پیش گرفته قویتر کرد و چنین بود که با رها کردن درس و بحث در حالی که به سن بلوغ نرسیده بود از طریق سپاه میانه عازم جبهه های جنگ حق علیه باطل شد.

با انگیزه ای که از تعالیم دین و دفاع ازحیثیت کشورش در او بود خیلی زود جزء نیروهای زبده لشکر شد و در گردان تخریب سازماندهی ‌شد.

مسئولیتش قبل از عملیات، پاکسازی‌ میدان مین و بازگشائی معابر برای عبور و حمله نیروها بود که به دقت و هوشمندی خاصی نیاز داشت.

محمود ازسال ۱۳۶۳ وارد حوزه علمیه ولیعصر تبریز شد و نام خود را بعنوان طلبه راه دین و حقیقت ثبت کرد. ایشان دروس ‌کتاب جامع ‌المقدمات و بخشی از کتاب"سیوطی" را که جزء کتابهای مبنایی‌ حوزه های علمیه بود فراگرفت. . .

بانگ جرس کاروانیان مدافع وطن و عشق به حقیقت بلند بود و برای ادامه راه به مردان بزرگ زمانه خویش ندا سرمی‌داد که برای رسیدن به حقیقت ناب همراشان شوند.

شهیدرضوی به راستی به ندای عشق جواب مثبت داد و درس و بحث را رها کرده و برای چندمین بارعازم جبهه گردید و در عملیات والفجر ۸ شرکت جست.

دراین منطقه عملیاتی‌ضمن گذراندن دوره غواصی، جزء نیروهای ورزیده گردان تخریب شد.

تعدد ماموریتهای این گردان راه دیگر رزمندگان اسلام را برای حمله‌آسان می‌کرد و در واقع اولین نیروهایی که باید در مقابل دشمن قرار می‌گرفتند نفرات این گردان بود. . .

درزصبحدم بیست و یکم بهمن ماه ۱۴۶۴ محمود به همراه همرزمانش داخل رودخانه اروند رفتند تا برای رسیدن به نقطه رهایی به آنسوی رود بروند. در لحظه ای خاص که برای شهادت این جانفدای وطن ثبت شد نیروهای دشمن به طرف غواصان شروع به تیراندازی کردند. یکی ازرتیرها به گلوی محمود اصابت کرد و بعد از مدتی شهد شیرین شهادت در راه دین و وطنش را به او چشاند.

پیکر پاک این شهید بزرگ در مراسم باشکوهی بردوش مردم قدردان شهر تشییع گردید و در مزار شهدای شهر آرام گرفت.

روحش شاد و نامش جاودان . . . آمین

@shohdayemiyaneh

وصیت نامه

بسم الله الرحمن الرحیم بسم رب الشهداء و الصدیقین

«السلام علیک یا ابا عبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک» با سلام بر حضرت بقیه الله الاعظم (عجل الله تعالی فرجه) امید مستضعفان جهان و با سلام به نایب بر حق آن حضرت، حضرت امام و با سلام و درود بر شهدای راه حق و حقیقت از عاشورای حسینی تا عاشورای مکرر ایران، شهید مظلوم دکتر بهشتی و شهدای محراب و با سلام بر شما امت حزب الله.

پروردگارا! تو را سپاس میگویم که مرا در این برهه از زمان به دنیا آوردی و بر ما رهبری آگاه عطا فرمودی که همچون حسین برتمامی ظالمان نه گفته و حسین وار به یاورانش راه زیستن و چگونه مردن را میآموزد. دوست دارم آن امامی را که مرا آگاه ساخته و به معشوقم الله نزدیکتر نموده، دوست دارم آن گلوله ای را که بدنم را سوراخ سوراخ کند، دوست دارم آن ترکشی را که پیکرم را پاره پاره کند، دوست دارم آن آتشی را که جسم من را بسوزاند و خاکستر کند و از این دنیا نجاتم دهد، دنیایی که با ظاهر فریبیهایش انسان را از هدف اصلی و از تکامل یافتن باز میدارد، دنیایی که کمتر کسی توانسته در مقابلش مردانه بایستد و به بازیاش گرفته نشود. پروردگارا! توخود میدانی و شاهد هستی که در این آخرین لحظه های عمرم به چیزی جز گناهانم و به کسی جز تو فکر نمیکنم و چیزیی جز پیروزی رزمندگان اسلام نمیخواهم.

بار الهی! ایمانم را کامل کن تا به هنگام نبرد و موقع شهید شدنم و در هر مکان و هر زمان اعمالم فقط و فقط به خاطر رضای تو باشد.

مولا جان! اگر قرار بر این است که اولین کسی که در محکمة تو محاکمه میشود، شهید باشد و اگر نوک سوزنی از اعمالش به خاطر غیر تو باشد، بروی خاک کشیده و به دوزخ انداخته شود. وای بر من؛ چه کنم که تمام اعمالم ریا است. معبودا! به دریای گناه غوطه ورم و در حال غرق شدن هستم و به چیزی نمیرسد جز کشتی نجات، آن هم رحمت توست. خدایا! اقرار میکنم به این که آدم نبودم و هنوز هم نیستم. خدایا! اقرار میکنم بر این که لایقم به عذاب و به خشم تو، ولی مولاجان! هر چند بر بدیها لایق باشم، تو هم لایقی که بنده ات را ببخشی و امید آن را مبدل به یأس نکنی. مولا جان! اگر من لایق به نافرمانیم، تو هم لایق به عفوی. معبودا! به هر روز و ساعت و لحظة عمر گذشته ام که مینگرم؛ ذره ای عمل امیدبخش نمی یابم و به هر لحظه اش که مینگرم؛ خطا و نافرمانی است که انجام داده ام. چقدر بندة بدی بوده ام برایت

مولاجان! چقدر در این دنیا فانی همچون حیوان وحشی به چریدن مشغول شدم و یافتم که بر من هدفی است که باید به آن برسم و درک نکردم انسانیت را. درک نکردم منظور از خلقت را. درک نکردم فردای مرگ را. حال معبودا! دلم خالی است، خود محتاجم و چیزی برای معامله ندارم جان آورده ام که آن هم امانت توست. خدایا! تو را شکر میکنم که آرزوهای دنیوی را از دلم برکندی خوف مرگ را از من گرفتی و عشق به شهادت را به من عطا فرمودی و آنچنان در عشق تو غوطه ورم ساختی که بی واهمه به استقبال مرگ آمده ام. به خاطر تو از عزیزان و از همه چیز دل بریدم. حال مولا جان! آمده ام که رضای تو را به دست آورم. اگر رضای تو در این است که بدنم پاره پاره شود و پاره پاره هایش بر آتش بسوزد و خاکسترش چون دود به هوا برود؛ چرا من راضی نباشم. اگر رضای تو در این است که مادرم به داغ دومین فرزندش و خواهرانم به داغ دومین برادر شان ناله کنند؛ چرا من بر این مصیبت راضی نباشم.

معبودا! راضیم به هر قضایی که از سوی تو باشد، آه خدای من! روحم در قفس تنگ جسدم چون پرنده ای شیدا ولی زندانی- که می بیند همنوعانش را به آسمان در پرواز می تپد و هر لحظهای میگذرد به تپش افزونی و افزونتر میشود، در این حال میسوزد و خود را میسازد و آماده میشود برای لقای معشوق. خدایا! این کلمات را زمانی مینویسم که چند ساعتی بیش به عملیات نمانده و شاید چند ساعتی بیش به بسته نامة اعمالم. مولا جان! زمانی می نویسم که باران رحمت میبارد و امید را بر کرم و بخششت بیشتر میکند، امیدوارم که این عبد ذلیلت را مأیوس نکنی، انشاء الله.

پدر و مادر عزیز! ای که سالها به رنج و زحمت متحمل گشته و مرا به این سن و سال رساندید. حال که موقع فراق است می بینم که حتی ذره ای از زحمتتان را جبران ننموده ام، شرمنده از روی شمایم که من برای شما فرزندی لایق نبوده ام و جز زحمت چیزی نداشتم. حال که این دنیا را نگاه میکنم به جهان ابدیت میروم از ته دل برای شما از خداوند صبر میطلبم و از شما هم میخواهم که راضی به قضای الهی باشید مگر نه این است که شیعة حسین هستیم، درست است که نمیتوانیم چون اوباشیم ولی می توانیم اقلاً خودمان را از متقیان و شیعیان او قرار دهیم، مگر حسین نمی دانست که بعد از او خاندانش آواره و اسیرخواهد شد، مگر نمیدانست که به عزیزانش زخم زبان خواهند زد پس چرا سازش نکرد؟ به خاطر این که رضای خدا در آواره شدن خاندانش بود، پس ما که شیعة او هستیم چرا نتوانیم داغ ها را بر دلمان پذیرا باشیم. سعی کنید فقط رضای خداوندی را در نظر بگیرید، نگویید فلان کسی فلان کار میکند، هر کس را با نامة اعمال خودش محاکمه میکنند.

مادر و خواهر عزیزم! احساس میکنم محبت مادری و خواهری را. اگر غمی احساس کردید مصیبتتان را با مصیبت حضرت زینب (سلام الله علیها) مقایسه کنید و به شهدای کربلا گریه کنید، از خداوند بخواهید دومین قربانیتان را قبول کند، انشاء الله. و سخنی که به برادرانم دارم این است: سعی کنند راه شهدا را ادامه دهند و در این راه سست نشوند که راهی است پر پیچ و خم و خطرناک که هر لحظه اش امتحان الهی است، به احمد که از دو چشمانم بیشتر دوست دارم توصیه میکنم که در صورت تقبّل راه، بعد از اتمام درسش حوزة علمیه را در پیش گیرد که فقط از آن راه و راه جهاد میتوان به انسانیت و بالاخره به جوار الله رسید.

عزیزانم! اگر جنازه ام همچون جنازة پاک برادرم در دشتها ماند و به دستتان نرسید؛ تشکر خدا را کنید و راضی باشید، چرا که رضای خداوند در آن بود و اگر نشانه ای یا قبری داشتم و هر وقت به مزارم آمدید، اول به روح برادر عزیزم و شهیدم «محمد» فاتحه ای بخوانید و بعد مرا یاد کنید، در تربیت دو یادگار برادرم حدّ اعلای کوششتان را بکنید چرا که فرزند شهید باید الگو باشد به جامعه. واما شما ای امت حزب الله! سعی کنید خودتان را از صحنه کنار نکشید و مطمئن باشید که خداوند با شما است و وحدتتان را حفظ کنید و بدانید که هر لحظه در امتحان الهی قرار دارید و کسانی از این امتحان موفق بیرون می آیند که بر سختیها متحمل باشند، انقلابی بودن شرط نیست، حزب اللهی بودن شرط نیست. در این دو حالت تا آخر ماندن و مقاومت کردن مهم است. سعی کنید به تک تک فرامین امام دقت و به آنها عمل کنید، همیشه دعای گوی امام باشید و پای خود را به جای پای امام بگذارید و مبادا امام را تنها گذارید که دوری کردن از امام دوری کردن از اسلام و قرآن و الله است. شما ای برادران طلاب و اساتید محترم که در حوزه مشغول تدریس و خدمت هستید؛ حقیر ذلیل همیشه دعا گوی شما هستم و از خداوند موفقیت شما را میخواهم، شما هم سعی کنید در تمامی کارهایتان به ائمه اطهار متوسل شوید، دعای توسل را بیشتر بخوانید و برای رسیدن به آن مقام والا که انشاءالله رسیده اید از معصومین یاری طلبید. در صورت تقبل که انشاءالله قبول میکنید، حقیر شش ماه نماز و 36 روز روزه بر گردن دارم که ادا کنید و باید کفارة یک ماه و نیم روزه پرداخت شود. موقعی که مرا به قبر می گذارید سه مرتبه یابن الحسن بگویید. «والسلام» محمود رضوی

شهیدان مشابه