#کانال_شهدای_میانه
دل بیمار شد از هجر شهیدان، مددی.
تا طبیبش،به سر آریم و دوایی بکنیم.
شهید حاجعلی عابدی در کندوان، یکی از روستاهای میانه متولد شد.
مسلمان زاده ای که فقر را از خانهای زمانه بیداد به ارث داشت. امّا ایمانش را از پدر و مادری که امامشان حسین(ع) بود و مقتدایشان خمینی بزرگ، به ارث برده بود.
شرایط روستاو زندگی فقیرانه اجازه نداد، بیش از دوم دبیرستان تحصیل کند. فقر حاکم بر زندگیشان مجبورش کرد، تا کار در زمین کشاورزی را به ادامه تحصیل ترجیح دهد. او کار میکرد تا، کمک خرجی برای خانواده باشد.
پدرشهید، از خاطرات فرزندش نقلها دارد. او میگوید:
علی زمانی که کودکی بیش نبود، از سنگ سنگر میساخت و از چوب تفنگ. این شیرینترین بازی او در ایام خردسالی بود. هنوز تفنگهای چوبی اش، بر دیوارِخانه، یادگاری از آن سالهاست.
هرکتابی که دستش می رسید و میخواند دوستانش را جمع می کرد و در مورد آن توضیح می داد.
سال 59 ، درگیریهای در کردستان، از طرف ضد انقلاب و جدایی طلبان، شروع شده بود. علی با شنیدن این خبر، برای دفع این خطر، خودش را به ژاندارمری معرفی کرد تا یکپارچگی ایران حفظ شود.
او تا شهریورماه 1360 در راه میهن و وحدت ایران اسلامی، مشغول خدمت بود، تا اینکه در 15 شهریور همان سال، در کمین ناجوانمردانه ضد انقلاب در سنندج، به شهادت رسید.
@shohdayemiyaneh